فناوری نانو در توسعه و گسترش مواد جدید در صنعت نساجی، قابل‌توجه است. در نسل جدید منسوجات، از یک‌سو می‌توان قابلیت‌های موجود در منسوجات را با استفاده از فناوری نانو بهبود بخشید و از سوی دیگر این امکان وجود دارد که منسوجاتی با خصوصیات کاملاً جدید با بهره‌وری متفاوت ایجاد کرد.
در نسل اول منسوجات، از فناوری نانو تنها در مرحله تکمیل منسوج استفاده می‌شد. پوشش دهی سطح منسوجات و لباس‌ها با نانو ذرات، سطحی فعال با ویژگی‌های خاص همچون مقاومت در برابر پرتو فرابنفش، ضد میکروب، ضد الکتریسیته ساکن، ضد چروک، آب‌گریز، چربی‌گریز، خودتمیزشونده ایجاد می‌کرد.
چالش اصلی که مانع به‌کارگیری نانو مواد در کاربردهای متداول منسوجات می‌شد، عدم پایداری و دوام کافی پوشش‌های سطحی و یا از بین رفتن ویژگی‌های اصلی منسوج است. این در حالی است که با استفاده از پوشش‌هایی از نانو ذرات اکسید فلزی و نانو ذرات فلزی همچون نقره ویژگی ضد میکروب، ضد پرتو فرابنفش، خود تمیز شوندگی و کند سوزی در منسوجات ایجاد می‌شوند.
نانو ذرات اکسید روی تعبیه‌شده در ماتریس‌های پلیمری همچون نشاسته‌ی محلول، نمونه‌ای خوب از نانو ساختارهای کارا با قابلیت استفاده در مواردی همچون منسوجات محافظ در برابر پرتو فرابنفش، کرم‌های ضد آفتاب، تکمیل ضد باکتری در منسوجات پزشکی و لباس‌های زیر است.
منبع: سایت شبکه نانو نساج
